ยุทธพงษ์ สืบภักดี : ครูหมีอ้วน

“จังหวะชีวิต”

การที่คนจากหลากหลายวิถีของชีวิตจะมารวมตัวกันด้วยความสมัครใจทำอะไรรวมกันโดยไม่มีผลประโยชน์ส่วนตัวและอาจจะเสียทุนทรัพย์ไปในเรื่องส่วนรวมด้วยซ้ำ มันไม่ใช่เรื่องที่จะเกิดขึ้นได้ง่ายนัก มันต้องใช้พลังใจในการรวมกลุ่ม คาดหวังสิ่งที่จะเกิดขึ้นในเชิงบวกและพลังกายในการทำอะไรสักอย่างเพื่อให้เกิดผลตามที่คาดหวัง

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมคาดหวังอะไรและจะได้อะไร คิดออกอย่างแรกเลยคืออยากให้เด็กๆ มาพบเจอคนใหม่ๆ นอกสังคมของเค้า คนที่มีวิสัยทัศน์ดีๆ ความคิดเชิงบวก เห็นพลังในการทำงานของคนอื่น คาดหวังว่าเค้าจะได้นำวิถีทางเหล่านี้ไปใช้ในอนาคต จะเป็นตามที่คาดหวังไหม ก็ไม่รู้……

การนำพวกเด็กๆออกไปเจอสังคมคนทำงานเชิงอนุรักษ์และเยาวชนเป็นทางลัดที่ดีที่จะทำให้เค้าเปลี่ยนสถานะจากผู้รับเป็นผู้ให้ พบ เจอ เห็น ดู พูดคุยเหล่าผู้ให้ที่เปี่ยมไปด้วยพลังงานเหลือล้นในการรวมกลุ่มครั้งนี้เป็นสิ่งที่หาไม่ได้ในสถาวะ สถานการณ์หรืองานใดๆ ที่ผมเคยร่วมงานมาตลอดชีวิตที่มีอยู่นี้ มันรู้สึกได้ถึงของจริง เป็นจริง ความรู้สึกจริงที่ไม่ได้ตบแต่งจัดสร้างขึ้นมา ผมสัมผัสได้และอยากให้พวกเด็กๆได้สัมผัสด้วย ผมไม่รู้ว่าพวกเด็กๆจะรู้สึกหรือคิดอย่างไร เหมือนผมไหม หรือแตกต่างจากผมไปมากน้อยขนาดไหน แต่…..

สิ่งที่ช่วยให้มีกำลังใจและช่วยเติมพลังในการทำงานต่อไป คือภาพภาพนี้ (ภาพจากพี่เก่ง กลุ่มใบไม้) ออย ปิ่น ฟ้า คือเด็กกลุ่มนึงที่อยู่กับผมมาตั้งแต่ ม.1 จนจบ ม.6

ออย เรียนจบมาได้สัก 3-4ปี แล้วมาเป็นสตาฟกลุ่มใบไม้แบบเต็มตัวคนที่ผมกล้าการันตีว่าโครตดี ทำได้ทุกอย่างตั้งแต่เก็บขยะ กวาดถู วาดภาพยันคอมพิวเตอร์ (จบวิทยาการคอมพิวเตอร์) ไม่เคยเกี่ยงงานไม่เคยบ่นไม่เคยอารมณ์เสีย ใช้ชีวิตแบบพอดีพอเพียง ซื่อสัตย์ และกตัญญูกตเวที

ปิ่น เด็กปั้นพรสวรรค์ดี ความมั่นใจในตนเองเกินร้อย กวาดรางวัลมาเพียบ ทำงานล่ำหน้าคนอื่นอยู่เสมอจนเพื่อนน่าจะหมั่นใส้หมดแล้วในสาขา เพราะแนวคิดในการทำงานถูกสะสมมาตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันคิดไวทำไว จบงานได้เอง

ฟ้า หลังจากวันนี้ก็จะบินไปเรียนต่อที่จีนอีกครึ่งปี กลับมาจังหวะพอดีได้มาเจอกันที่งานนี้ ได้เจอเด็กจีนมาร่วมงานเด็กจีนพูด eng มาฟ้าพูดจีนกลับ เด็กตกใจฮ่าๆ ฟ้าเป็นเจ้าแม่แฟชั่นทำอะไรเล่นใหญ่เสมอ เล็กๆไม่ใหญ่ๆเอาสุดหมด มั่นใจและทำได้ อนาคตคงได้เห็นเดินบนสายงาน Event Organizer

นอกจากในภาพยังมี มิ้วสถาปัตศิลปากร แอ๋มผู้สู้ชีวิต ปลื้มเด็กจิตรกรรมคนเดียวในชีวิตที่สอนมาและเลือกเรียนสาขานี้ น้อยหน่า+เซลไม่ต่างกับพี่ปิ่นโดนคนหมั่นใส้ทั้งสาขาแล้วมั่งทำงานไวจนเพื่อนบ่นไม่แปลกครับเพราะในชีวิตจริงไม่มีใครปล่อยให้นั่งคิดงานเป็นอาทิตย์ วันเดียวต้องจบได้ ผมพร่ำสอนบ่นไปแบบนั้นจากประสบการณ์ชีวิตจริงที่เคยทำงานในวงการฯ มา 10 ปีก่อนมาเป็นครู

ทุกคนมี Story ของตัวเองแตกต่างกันออกไปอาจจะไม่ได้กล่าวทั้งหมด เพราะคงเขียนเป็นอีกหลายหน้ากระดาษแต่ครูคิดถึงทุกคนนะที่ร่วมทางกันมา ในวันที่อ่อนล้า โรยรา เหนื่อยกาย หมดไฟ แต่มันก็จะมีชนวนไฟจุดขึ้นมาใหม่เสมอเมื่อได้พบเจอพวกเธอแล้วมองถึงความสำเร็จ ชีวิตที่สดใส ก้าวหน้า มีคุณภาพชีวิตที่ดีตามทางของตน ช่วยให้มีกำลังใจในการทำงานต่อเพราะมันช่วยยืนยันว่า “ที่ทำไปคุ้มค่าแล้วในชีวิตความเป็นครู”

“ธรรมชาติสร้างศิลปะ ศิลปะสร้างคน”

ครูหมีอ้วน

Baimai Craft Camp III 15-16 ก.พ 2568 ณ Baimai Activity Space – กลุ่มใบไม้

ทีมครูหมีอ้วนอาสาสมัครนำกิจกรรม ความบันเทิง งานศิลปะ งาน DIY งาน Craft เข้าไปร่วมให้ความรู้ ความสนุก ในงาน…..ในตอนแรกที่คุยเป็นงานเล็กๆ คาดหวังกับคนที่มาร่วมงานเป็นเด็กๆ สัก 200 300 คนก็พอแล้ว ปรากฏว่าผลตอบรับเกินคาดคนลงทะเบียนมาร่วมงาน 2 วัน เกิน 1,000 คน ……..งานงอก………………………

ทุกอย่างที่เตรียมไว้ต้องเพิ่มหมด ทั้งฐานกิจกรรม วัสดุ อุปกรณ์และกำลังพล!!! ในเวลาที่จำกัดแค่อาทิตย์เดียวหลังรู้ผลการลงทะเบียน …………

ครูหมีเริ่มรื้อลังอุปกรณ์ของเก่าที่เก็บไว้ตั้งแต่เริ่มทำงานอาสา…..ขุดเกม กิจกรรมของเก่าที่ทั้งทำเสร็จไปแล้วและยังไม่เสร็จ ยังไม่ได้ทดลอง ยังไม่เคยเล่น!! ขนวัสดุที่มีอยู่ ของเก่าที่เก็บไว้ ของที่คิดว่าจะไม่ได้ใช้แล้ว ของที่เก็บไว้นานกว่า 1 ปี ขึ้นไป มากองรวมกันเพื่อนำไปใช้ให้ประหยัดมากที่สุด

ค่อยๆ นั่งเรียงไปทีละรายการ ทีละเกม บางอย่างทำไว้ตั้งแต่เด็กรุ่นแรกๆ จนตอนนี้จบ ป.ตรี ไปทำงานกันหมดแล้ว นั่งค้นไปก็คิดถึงวันวานเก่าๆ กับเด็กๆ แต่ละรุ่น มีความทรงจำอยู่ในนั้นเต็มไปหมด ครูหมีเป็นนักสะสมของไม่เคยทิ้งของกิจกรรมเลยถ้าไม่พังจริงๆ เก็บกลับบ้านทุกอย่าง เพื่อรอวันแบบนี้ละ วันที่ต้องใช้พลังและวัสดุในการทำงานทั้งหมดเอาออกไปทำให้งานสมบูรณ์แบบ…..

ครูหมีรวมรวบกิจกรรมได้ทั้งหมด 13 ฐานกิจกรรม

1 บิงโกสัตว์ป่า รุ่นบุกเบิกเลยทำไว้น่าจะเกิน 10 ปี สีเริ่มซีดแล้ว

2 ตัวต่อสัตว์ป่า ใช้ไอเดียเดิมทำใหม่ย่อให้เล็กลง ขนย้ายง่ายและใช้ AI Generator สร้างภาพขึ้นมาใหม่

3 การ์ดเกมสัตว์ป่า คิดออกแบบไว้ในรุ่นแรกๆ ทำเดโมทดลองไว้ 1 ชุดแล้วก็หยุดทำต่อเพราะ Files หายคอมพัง แต่ยังเหลือตัวเดโมมาใช้ในงานนี้

4.ตีนนี้ของใคร ตอนแรกคิดไว้นำไปใช้ในเรื่องของการจำลองรอยตีนสัตว์ป่าที่เจอในธรรมชาติแล้วให้เด็กๆลองหล่อรอยตีนด้วยปูน แป้ง ดิน เป็นของที่ระลึกกลับบ้านแต่ไม่สำเร็จ ทดลองนำไปใช้แล้วไม่ได้รับความสนใจและไม่สนุกเพราะเด็กๆ รู้สึกว่าไม่ได้เล่นอะไรเลยมาถึงหล่อๆ ตีนตัวนั้นตัวนี้เลยยกเลิกเก็บเข้าลังไปนานหลายปี จนวันนี้ขุดขึ้นมา Develope ใหม่อีกครั้ง จนกลายมาเป็นเกมสังเกตตีนสัตว์ดีกว่า

5.ปลาไรอ่ะ เกมนี้ล้มเหลว ไม่ได้นำไปใช้งานเลยด้วยซ้ำ เนื่องจากความยากในการสังเกตตัวปลาตามลักษณะกายภาพ มีความคล้ายคลึงกันมากเกินไปจนแยกไม่ออก วันนี้ขุดขึ้นมาใหม่และทำเป็นเกมคัดเลือกภาพปลาน้ำจืดที่พบเห็นได้ตาม ตลาด!! และตู้ปลาตามห้างขายอาหารที่มีปลาให้เด็กดู จัดการ Rework ใหม่ยกชุดทั้งหมด

6.โดมิโนสัตว์ป่า อันนี้ทำพร้อมเกมการ์ดสัตว์ป่า ตอนทำแรกๆ ไม่ค่อยแน่ใจว่าจะสนุกไหมแต่พอได้ลองเล่นปรากฏว่า “ดี” เด็กมีกระบวนการคิดก่อนลงตัวต่อว่า สัตว์แต่ละชนิดต้องเลือกกินอาหารอะไร

7.เต๋าเล่าเรื่อง อันนี้ได้ไอเดียมาจาก ร้านขายลูกเต๋า Board game RPG ที่ลูกเต๋าจะเป็นรูป ดาบ โล่ ไอเทม โน่นนี้นั้นและไปค้นเจอข้อมูลมาว่ามีเกมแบบนี้เล่นกันมานานแล้วในต่างประเทศ [ลูกเต๋าเล่านิทาน Rory’s Story Cubes] เลยมาดัดแปลงเป็นรูปอื่นๆ เพื่อใช้ในการให้เด็ก ๆ เล่าเรื่องต่างๆ ให้สอดคล้องกันหน้าเต๋าที่ทอยได้ เพื่อผ่านด่าน ไม่เคยนำมาเล่น แต่ผลเกินคาด !! เด็กๆ สนุกกันมากๆ !!!

8.ขยะไปไหน เกมนี้เห็นมีขายในสื่อการสอนซื้อมาเก็บไว้นานมากแล้วไม่เคยนำมาเล่น งานนี้เอามาดัดแปลงเรื่องกติกาทอยเต๋านิดหน่อยแต่ ได้ผลดีเยี่ยมเลยครับ

9.ระบายสีตุ๊กตุ่น อันนี้ Signature ของทีมครูหมีอ้วนเลยทำมาเกิน 10 ปี ฮ่าๆ เปลี่ยนแบบพัฒนาไปเรื่อย ๆ ตามยุคสมัย

10.เฟรมผ้าใบจิ๋ว เริ่มต้นจากเศษผ้าใบวาดภาพ Canvas เหลือจากการนำไปขึงทำเฟรมวาดภาพใหญ่ เก็บเศษๆ ไว้ แล้วมาขึงเป็นเฟรมเล็กๆ ไว้ให้เด็กวาดในชุมนุมศิลปะเล็กๆน่ารักๆ เลยทำต่อเรื่อยม

11.ดินปั้นปังๆ อันนี้ Signature ของทีมครูหมีอ้วนอีกเช่นกัน ทำมาตั้งแต่ยุคบุกเบิกสมัยบรรจุใหม่ๆ ที่โคราชเลยสมัยนั้นดินญี่ปุ่นแพงเลยพยายามทำดินปั้นเองให้เด็กๆได้ลองปั้น “ของจิ๋ว” จนมาถึงทุกวันนี้

12.ร้อยสร้อยจิปาถะ กิจกรรมนี้ต้องขอขอบคุณ “น้องแพร” ที่มอบวัสดุตั้งต้นมาให้เด็กๆ แบบเยอะมากๆ เด็กๆ ที่ ร.ร. เวียนกันมาร้อยสร้อยกันไปไม่รู้กี่เส้นต่อกี่เส้น ก็ยังไม่หมดเลยขนมาให้เด็กๆ ในงานได้ทำกันบ้างซึ่ง คาดไว้แล้วว่าจะชอบกันของแทบหมดเลยครับ

13.กรอบรูปธรรมชาติ กิจกรรมนี้เริ่มจากการแข่งขันศิลปะหัตกรรมนักเรียนในรายการ “ปะติดวัสดุธรรมชาติ” ได้ถูกยกเลิก วัสดุที่เก็บสะสมมาหลายปีทั้งซื้อและเก็บเองมีมากมายมหาศาล 2 ลังใหญ่ๆ เลยขนมาให้เด็กๆ ได้ทำกรอบรูปสวยๆดีกว่าแทนที่จะทิ้งไป

ต่อมาสิ่งสำคัญที่ต้องคำนึงถึงคือ อาสาสมัครประจำฐานที่ต้องมีความรู้ความเข้าใจพอสมควรในการ Run กิจกรรมแต่ละอย่าง บางอย่างเฉพาะทางมากๆ เช่น เรื่อง ประเภทของสัตว์ป่า,ปลา ประเภทของขยะ ความสามารถในการปั้น การระบายสี และทักษะในการใช้เครื่องมือที่ต้องดูแลพิเศษ คีม กรรไกร คัทเตอร์ ปืนกาวร้อน……ทำอย่างไงดี นับเท่าไรก็ไม่พอ…….ด้วยขีดจำกัดในเรื่องของการเดินทางที่ต้องใช้รถ มาพร้อมค่าใช้จ่ายที่เพิ่มมากขึ้นและเด็กในทีมก็มีไม่กี่คนที่สามารถไปได้โดยความสมัครใจส่วนตัวและความไว้ใจจากผู้ปกครองที่อนุญาตให้ไป

ครูหมีเลยลองทัก Line ไปหารุ่นพี่ ศิษย์เก่าที่จบไปแล้วทั้งที่กำลังเรียนอยู่และทำงานแล้ว ว่าว่างมาช่วยไหม…….คนแรกน้อยหน่า น้อยหน่าว่างอยากมา น้อยหน่าชวนเซล ➡︎เซลชวนรุ่นพี่ปิ่นมา➡︎ปิ่นชวนฟ้ามา➡︎ฟ้าชวนปลื้มมา➡︎ปลื้มชวนเพื่อนที่คณะมาอีก 3 คน➡︎ปิ่นชวนเพื่อนมาอีกคน➡︎ฟ้าชวนเพื่อนมาอีกคน➡︎แอ๋มศิษย์เก่าทักมาหาอยากมาช่วยบอกมิ้วมาด้วย รวม 29 ชีวิต นัดหมายเดินทางไปรวมกันที่ Baimai Activity Space เมื่อมีจำนวนคนที่พอเพียงบวกกับความเข้าใจในทักษะเดิมของตัวเด็กแต่ละคน นิสัยอย่างไง เหมาะกับอะไร ปัญหาในการ Run กิจกรรมเลยไม่มี ทุกคนสามารถเข้าใจในกระบวนการและหน้าที่งานที่รับผิดชอบของตัวเองได้อย่างรวดเร็วและสนุกไปกับงานของตัวเอง สอดแทรก เสริม กติกาการเล่น ความรู้เพิ่มเติมเข้าไปได้อย่างลงตัว

“เหนื่อยไหม” ครูหมีคงพูดแทนทุกคนได้เลยครับว่า “โครตเหนื่อย” แต่เมื่อ กิจกรรมเริ่มขึ้นและครูหมี….

“ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าด ของผู้ใหญ่!!!!! และเด็กๆ ในตอนแย่งกันจับปลา”

“ได้ยินเสียง “เฮ” ดีใจเมื่อสามารถเอาชนะคู่แข่งในเกมการ์ดสัตว์ป่า”

“ได้ยินเสียง “บิงโก” เมื่อสามารถวางก้อนหินลงบนภาพของสัตว์ป่าจนเรียงกันได้ 5 ก้อน”

“ได้ยินเด็กๆ เล่าเรื่องต่างๆ จากหน้าลูกเต๋าที่ตนเองทอยออกมาได้อย่างน่ารักน่าชัง”

“ได้เห็นใบหน้าของเด็กๆและผู้ใหญ่ที่ตั้งใจ นั่งร้อยเรียงลูกปัดลงบนสร้อยที่ตัวเองกำลังบรรจงเรียงต่อลวดลายด้วยตนเอง”

“ได้เห็นเด็กๆ ปั้นดินขนมปัง แปะเมล็ดพืช เศษไม้ ใบหญ้าลงบนกรอบรูปเพื่อนำกลับบ้านไปเป็นของที่ระลึกของงาน”

“ได้เห็นรอยยิ้ม สีหน้าตาสดใส เสียงหัวเราะของเหล่าบรรดาอาสาสมัคร ที่ทำกิจกรรมให้กับผู้อื่นอย่างตั้งใจ”

คุ้มค่าที่สุดเลยครับ ไม่เสียดายเงินเสียดายแรงที่ลงทุนไปแม้แต่นิดเดียวเลย…….

ขอบคุณ กลุ่มใบไม้ ที่ให้ครูหมีและเด็กๆ ได้เป็นส่วนหนึ่งในงานที่มีคุณค่ามากมายขนาดนี้ และที่สำคัญเลยคือทำให้ครูหมีได้กลับมาพบเจอศิษย์เก่าที่มีหัวใจเดียวกันกลับมารวมตัวกันทำกิจกรรมอย่างมีความสุขที่สุดเลยครับ

ขอบคุณอาสาสมัคร วิทยากร ร้านค้า นักทำกิจกรรมทุกท่าน นักท่องเที่ยว ผู้ปกครองและเด็กๆ ที่ตั้งใจมาร่วมกิจกรรมในงานนี้ แม้อากาศจะร้อนแต่ก็ไม่สามารถเอาชนะความสนุกได้มันคุ้มค่าที่เห็นพวกเด็ก ๆ วิ่งเล่นอยู่ใน Baimai Activity Space อย่างสบายใจ ปลอดภัย ที่นี้คือ

” พื้นที่แห่งความสุขของเด็กๆ “

ทีมครูหมีอ้วน

ผลงานทุกอย่างเกิดขึ้นได้จากพลังของเด็กๆ ล้วนๆ ครูหมีแค่เป็นผู้แนะนำในสิ่งที่เค้าไม่เคยเรียนรู้ ไม่มีเด็กๆ ก็ไม่มีทีมครูหมีอ้วน ขอบคุณเด็กๆ ทุกคนครับ

ขอบคุณกลุ่มใบไม้และทุกคนที่สนับสนุนทุนในการขับเคลื่อนงานและข้าวปลาอาหารอิ่มท้องของเด็กๆ ครับ
#กลุ่มใบไม้
#wearebaimai
#baimaicraftcamp3

ลพบุรี คือเมืองเกิดของครูหมีอ้วน อยู่ที่นี้มาตั้งแต่จำความได้ ภาพจำที่เป็นเอกลักษณ์ของเมืองลพบุรี คือ “ลิง” เรื่องราวของลิงลพบุรีกับคนลพบุรี มีปัญหามาช้านานตั้งแต่จำความได้ เพื่อนๆ ที่รู้จักรวมถึงตัวผมเอง กล้าพูดได้เลยว่า

“ถ้าเป็นคนลพบุรีแต่กำเนิดที่นี้ ไม่มีใครเลยที่ไม่เคยได้รับความเดือนร้อนจาก ลิงลพบุรี”

ไม่ว่าจะเรื่องเล็กๆน้อยๆจากโดนแย่งของกิน อาหาร ขนม อาคารบ้านเรือนที่สกปรกไปด้วย มูลต่างๆ ของลิง ขยะที่ลิงรื้อ ไปจนถึงเรื่องร้ายแรงแบบโดนลิงกัด เย็บแผลระดับ 10 เข็ม+ ฉีดยากันระนาว หรือ เสียทรัพย์จากการโดนลิงรื้อรถ ทำลายข้าวของ……แต่ทุกคนล้วนเก็บเงียบไม่พูดมากเพราะ……อะไรนะเหรอ….ถามคนลพบุรีจริงๆ จะเข้าใจดี

ผมไม่ได้เกลียดลิงนะครับออกตัวก่อนเลยเป็นคนรักสัตว์มากด้วยซ้ำ เอาจริงลิงก็เหมือนคนใกล้เคียงกันเลย มีทั้งที่เรียบร้อยและเกเร แต่ลิงที่น่ากลัวที่สุด คือลิงหิว!! และลิงที่โดนทำร้าย… ผมเคยเจอลิงโดนไฟช็อตร่วงลงมาจากเสาไฟตาย เท่านั้นละ พวกลิงที่เหลือเพื่อนๆของเค้าจะกรูกันเข้ามาทำร้ายมนุษย์ที่อยู่แถวๆนั้นทันที! ด้วยความรักพวกพ้อง ผลนะรึผมวิ่งกระจายเลย เพื่อนโดดเข้ารถมันรื้อรถซะพังยับเลย……เพราะนี้คือ ลิง สัตว์ในระบบฝูง ก็พอเข้าใจได้….

เมื่อก่อนลิงไม่ได้มากมายขนาดนี้ยังพออยู่ร่วมอาศัยกันได้ คนอยู่กับลิง ลิงอยู่กับคนอาหารยังพอมีหน่วยงาน องค์กรต่างๆ และคนใจบุญ นำมาให้อยู่เสมอทำให้ลิงเมื่ออิ่มก็สงบ เรียบร้อยน่ารัก …..แต่สัก 10 กว่าปีที่ผ่านมานี้ ลิง เพิ่มจำนวนขึ้นแบบมหาศาล เยอะจนผมว่าคงเคยเห็นภาพ ลิงยกพวกตีกันกลางถนนกันมาแล้วเนอะ มันเต็มถนนไปหมดเลยเป็นพันๆตัว เพราะอะไรเข้าใจไม่ยากครับ เพราะมันแย่งถิ่นกันตามประสาสัตว์ แย่งกันเพราะอาหารไม่พอกิน!! …..

ที่นี้ละฝ่ายชนะได้ครองถิ่น ฝ่ายแพ้ล่าถอยออกจากถิ่นไป ไปไหนละ? ก็กระจายไปอยู่ตามในตัวเมืองมากขึ้นที่นี้ก็เริ่มเข้าสู่ด้านมืดของ “ลิงลพบุรี” เพราะทุกชีวิตก็ต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดจน ในเมืองลพบุรีแทบจะเรียกได้ว่าเมืองร้างเลยที่เดียว สายไฟ หลอดไฟ หน้าต่างประตู กำแพง ต้นไม้ หลังคา อะไรที่ลิงผ่านมาล้วนพังย่อยยับหมดไม่ว่าจะซ่อมกันกี่ครั้งๆ ก็พังภายในเวลาไม่กี่วัน เมื่อก่อนในเมืองคือแหล่งเศรษฐกิจหลักของเมือง พอโดนลิงก่อกวนมากๆเข้าคนก็ไม่เข้าเมืองไปจับจ่ายใช้สอย ไปนอกเมืองเอาเพราะปลอดภัยกว่าทั้งตัวเองและรถยนต์สิ่งของมีค่า ร้านที่เช่าเค้าอยู่ก็เริ่มอยู่ไม่ได้ ร้านที่เป็นตึกของตัวเองก็เริ่มเบื่อหน่ายกับการต่อสู้กับลิง เริ่มย้ายตัวเองออกมาชานเมืองมากขึ้นจนในที่สุดเริ่มได้ว่าเมืองเกือบร้างเลยคนที่อยู่ได้เหลือแต่ร้านใหญ่ๆ ที่ทนอยู่และป้องกันตัวเองกันต่อไปตามสภาพ…..

หลายฝ่าย หลายหน่วยงาน รวมถึงกลุ่มบุคคลทั้งด้านสนับสนุนและคัดค้าน มีการกระทบกระทั่งกันมาตลอดในการแก้ไขปัญหาเรื่องลิง ต่างใช้สื่อในการบอกกล่าว สื่อบางสื่อก็ขอแค่ข่าวไปนำเสนอไม่มีการสืบค้นความเป็นจริงแต่อย่างใด หน่วยงานระดับประเทศก็ปัดความรับผิดชอบ กล่าวอ้างแต่กฏระเบียบที่เข้มงวด ไม่ว่าลพบุรีจะผ่านมากี่ผู้ว่าฯ ผู้นำท้องถิ่นจะบอกถึงความเดือดร้อนขนาดไหนก็ไม่รับฟังและผ่อนปรนใดๆ ยังไม่นับกลุ่มคนโลกสวยที่ไม่ได้อยู่ในเมืองลพบุรีและต่างจังหวัดที่มองว่ามันคือเรื่องที่เราไม่ควรไปรังแกสัตว์ไล่ที่สัตว์ต่างๆ นาๆ…..จนกระทั่ง…………..

ลพบุรีมีงานระดับประเทศอยู่งานหนึ่งที่จัดทุกปีนั้นคืองานแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์มหาราชที่เรียกได้ว่าปิดในเมืองเพื่อจัดงานเลย ร้านค้าของกินของใช้มาออกร้านกันเต็มไปหมดเป็นร้อยๆร้าน ภาพที่เกิดการเปลี่ยนแปลงคือ มีนักข่าวมาถ่ายภาพฝูงลิงจู่โจมเข้าไปในร้านค้าตลอดทั้งถนนเพื่อขโมยของกินและพังร้านค้าแบบย่อยยับเลย สร้างความเสียหายต่อผู้ค้าและการท่องเที่ยวเป็นอย่างมากและภาพชุดนั้นได้ก่อให้เกิดการมาทำข่าวของนักข่าวมากมายอย่างต่อเนื่อง บางช่องลงมาทำเป็นซีรีย์ชุดสารคดีเลย ที่นี้ล่ะคนทั้งประเทศก็ได้เห็นความเดือดร้อนของ คนลพบุรี จริงๆ ซะที……….

หลังจากนั้นคือจุดเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของคนลพบุรีไม่ว่าจะบุคคลระดับไหน หน่วยงานไหน องค์กรอะไร ล้วนแล้วแต่เข้ามาร่วมมือกันแก้ปัญหาอย่างจริงจังโดยการย้ายลิงออกไปที่อยู่ใหม่และควบคุมการเกิดใหม่ของลิงอย่างจัง ทำกันมาต่อเนื่องทั้งปี จนลพบุรีกลับมามีจำนวนลิงที่เรียกได้ว่าน้อยจนใช้ชีวิตเป็นปกติได้…….

หลังจากนั้นก็เริ่มเข้าสู่การปรับปรุงพัฒนาเศรษฐกิจภายในเมืองให้กลับมาดีใหม่อีกครั้ง หลายหน่วยงานก็ทำตามหน้าที่ของตนเองที่ทำได้ ผมเป็นหนึ่งในนั้นที่ได้รับมอบหมายนโยบายจากท่านนายกเทศมนตรีเมืองลพบุรี ให้สร้าง Landmark ของเมืองลพบุรีเพื่อให้นักท่องเที่ยวได้กลับมาเยือนลพบุรีอีกครั้ง เพราะจริงๆแล้ว ลพบุรีมีโบราณที่สำคัญระดับประวัติศาสตร์อยู่มากมาย จนครั้งหนึ่ง “เกือบ” จะเรียกได้ว่าเมืองราชธานีเลยก็ว่าได้ในยุคของสมเด็จพระรายรณ์มหาราช แต่……ทำอย่างไง คนถึงจะกลับมาท่องเที่ยวละ…………

Street Art คือ งานศิลปะที่ทุกคนเข้าถึงได้ง่าย ทันสมัย และมีขนาดใหญ่ สามารถถ่ายภาพอวด โชว์ ในสื่อต่างๆได้ถูกเลือกเข้ามาเป็นตัวเลือกแรกๆ จริงๆก่อนหน้านั้นผมกับกลุ่มเพื่อนๆ ก็ทำงาน Street Art ในตัวเมืองลพบุรีมาอย่างสม่ำเสมอ

แต่พอมีการย้ายลิงออกไปจากพื้นที่ในเมือง ในวันแรกที่ผมเข้าไปทำงานก็ต้องแปลกใจจริงๆ เพราะ ไม่มีลิงมากวนเลย !!! ปกติลิงจะมาแย่งน้ำดื่ม ของกิน ขโมยพู่กัน ถังสี กระป๋องสีอยู่ตลอดเวลา แต่นี้คือขนาดนั่งกินข้าวข้างถนนยังไม่มีลิงมามองเลยสักตัว ปกตินี้เรียบร้อยไปแล้วโดนลิงแย่งตั้งแต่ยังไม่เปิดกล่องข้าว!! นั้นแสดงว่า ลิงนั้นลดน้อยจนไม่สร้างความรำคาญจริง!!! 3 อาทิตย์ที่ทำงานลงพื้นที่ไปวาดภาพตามถนนในเมือง ไม่มีลิงมาแย่งของเลย นี้ล่ะคือจุดที่จะสื่อสารออกไปให้นักท่องเที่ยวที่เข้ามาชม Street Art ในเมืองลพบุรีนั้นได้รู้และบอกต่อๆกันว่า “ไม่มีลิงมากวนแล้วนะ” “มาได้เลยนะ” “ปลอดภัยแล้วนะ” ยังไม่นับกระแสดราม่าที่เกิดขึ้นกับ Street Art บนถนนถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างกว้างขว้าง ทั้งด่า ชม ติ เสนอแนะต่างๆ นาๆ แต่ผลที่ได้คือ… ผมว่าดี นักข่าวและนักท่องเที่ยวหลายๆคนมาพิสูจน์ว่าเมืองลพบุรีนั้นปลอดภัยจากลิงแล้วจริงๆ และสามารถเริ่มต้นใหม่ที่เข้าสู่การทำกิจกรรม การค้า ชีวิตใหม่ในเมืองลพบุรีได้อีกครั้งผมมองว่านี้ล่ะคุ้มค่าครับ

อีกสิ่งหนึ่งที่คุ้มค่าที่สุดเลยคือ การที่มีคนสนับสนุนในการทำงานใหญ่ครั้งนี้ทั้งผู้ว่าฯ นายกเทศมนตรี ผู้บริหาร ร.ร. และเด็กๆ น.ร. ที่เต็มใจ อาสาสมัคร มาช่วยงานโดยไม่ได้บังคับใครมาทั้งสิ้น แน่นอนละงานระบายสีบนถนนใช่ว่าจะได้ทำกันง่ายๆ เมื่อไรกันฮ่าๆ และที่ชอบที่สุดเลยคือ ท่านนายกไม่ว่าเรื่องฝีมือขออย่างเดียวให้เป็นฝีมือเด็ก น.ร.ท.4 ก็พอได้เต็มที่แค่ไหนก็เอาเพื่อให้พวกเค้าได้ประสบการณ์ชีวิต ความทรงจำดีๆ และได้ภูมิใจในการเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาบ้านเมืองของตนเอง อันนี้ดีที่สุดเลยครับ…..

ผมกับเด็กๆ ผู้บริการ หัวหน้าส่วน เจ้าหน้าที่อปพร เทศกิจ ช่างศิลป์และคนในสำนักงานเทศบาลเมืองลพบุรี ได้มาร่วมลงมือกันสร้างสรรค์ผลงาน Street Art บนถนน กันอยู่ 3 จุด จุดสุดท้ายเป็นการทำบนฟุตบาท ถึงแม้ว่าใครจะด่าว่าอย่างไง ชมก็ดีใจที่เข้าใจ ว่าก็เข้าใจผมไม่เถียงครับว่าวาดบนถนนดำไวแต่สีไม่ได้จืดจางนะครับแต่มันดำเพราะยางล้อรถมันร้อนยางรถเลยละลายติดถนนทับสีที่วาดไว้แต่สิ่งที่ได้กลับมาที่ลพบุรี กับสิ่งที่เสียทุนทรัพย์ไป ผมมั่นใจว่าคุ้มค่าครับ คนกลับมาท่องเที่ยวลพบุรี ภาพต่างๆออกไปจากลพบุรีมีมากมายมหาศาล ร้านค้า ผู้ค้าได้ต้อนรับนักท่องเที่ยวอีกครั้งและเด็กๆได้ฝึกประสบการณ์ทำงานขนาดใหญ่เรียนรู้ระบบงานจากการทำงานโดยตรงว่าทำไงถึงจะเสร็จได้ “ผมมองว่าลพบุรี Win ครับ”

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนและให้กำลังใจ เด็กๆทุกคนที่ร่วมทางแสนเหนื่อยกันมาจนเสร็จงานและขอโทษทุกท่านที่ไม่พอใจสิ่งที่คุณด่าว่าผมน้อมรับครับแต่มันก็ช่วยกระตุ้นให้เรื่องนี้วนกลับเข้ามาที่ลพบุรีด้วย ต้องขอบคุณในคำด่าว่า ติชมครับ ขอบคุณจากใจจริงครับ

ครูหมีอ้วน

https://www.youtube.com/watch?v=HERzN8mNV4w
https://www.youtube.com/watch?v=gklfdFPR-Jk
https://www.youtube.com/watch?v=onG3wT8zW6I
https://www.facebook.com/reel/1115123000123496
https://www.facebook.com/krumeedam/videos/489138534203732
https://www.facebook.com/krumeedam/videos/578289581569290

กิจกรรมวาดภาพพระบฏห่มองค์ปรางค์วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ในงานทำบุญเมืองลพบุรี ครั้งที่ 25 ซึ่งจัดโดยสำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรีงานประเพณีประจำปีของเมืองลพบุรีที่ต้องพาเด็กๆไปร่วมงานเสมอ โอกาส! ในการนั่งวาดภาพในวังนารายณ์ฯ บรรยากาศ อารมณ์ อากาศ ไม่ใช่งานประกวด ไม่มีความกดดัน เจ้าภาพดูแลเด็กๆดีมาก อุปกรณ์ อาหาร ขนม และที่สำคัญเลย คือเกียรติบัตรที่มอบให้เด็กๆทุกคนที่ร่วมงานที่สวยงาม ขอบพระคุณทุกท่านครับ”ทุกโอกาส คือ การเรียนรู้ ปรับตัวสู่อนาคตที่เลือกเอง”

“ค่ายบันทึกธรรมชาติผ่านภาพถ่าย” จัดโดยกลุ่มใบไม้ จากโครงการต่อเนื่อง Forest’s Friends Project “ความงาม ความจริง และความหมาย” โดยคณะวิทยากรจากพี่ ๆ Fotoinfo และ อุปกรณ์กล้องจากบริษัท Cannon บรรยายเรื่องการถ่ายภาพเพื่อบันทึกธรรมชาติรอบตัว

ขอบคุณแบต สา โจ้ และน้อง ที่มาบรรยายให้ความรู้เด็กๆ ในวันนี้นะครับ มีคุณค่ามากมายครับ กับประสบการณ์ 20 ปี ในวงการคนเขียนบท ภาพยนต์ ละครและซีรีย์อันยาวนาน ผลตอบรับเกินคาดโดยเฉพาะการ workshop ให้เด็กๆ คิด Plot หนัง ละคร ส่งกันแบบสดๆ ในเวลา 30 นาที ตอนแรกก็ลุ้นว่าจะมีเด็กๆ สนใจกันไหมเพราะไม่ได้บังคับเข้าร่วมกิจกรรม แต่ก็เข้ามากันจนล้นเต็มห้องประชุม Organic ล้วนๆ ส่ง Plot เรื่องกันเข้ามากมายจนต้องเลื่อนการตัดสิน มอบของรางวัลออกไปก่อน ขอเวลาคณะวิทยากรกลับไปนั่งอ่านและ Comment ในรายละเอียดเพื่อให้เด็กๆไปพัฒนา ต่อยอดได้ในอนาคต แล้วครูหมีจะนำสิ่งที่วิทยากร Comment แนะนำมาลงในเพจให้ได้อ่านกันครับ และ!!! ประกาศคนที่ได้รางวัลพิเศษ สำหรับพรสวรรค์ที่พวกเธอได้ค้นพบกันในวันนี้ของพวกเธอเอง

ขอบคุณอีกครั้งโดยเฉพาะช่วงท้ายที่วิทยากรให้คำแนะนำเรื่องการใช้ชีวิตต่อไปในอนาคตได้อย่างประทับใจมากครับ

“ชีวิตพี่เกิดมาแทบจะเรียกได้ว่าเกิดมาในสลัมเลย แต่ที่มีวันนี้ได้เพราะ “พี่รักดี” ถ้าพี่เลือกทางผิด ชีวิตพี่คงไม่มีวันนี้ วันนี้ชีวิตพี่มีความสุขเพราะพี่ได้ทำในสิ่งที่พี่รักและชอบ” สุธิสา วงษ์อยู่ (สา)

“โอกาสเป็นสิ่งที่ไม่มีมาให้เราเสมอ เมื่อมีโอกาสพี่จะหยิบและกอดมันเอาไว้ เพราะครั้งต่อไปคงไม่มีโอกาสดีๆ แบบนี้มาอีก ถ้าวันนั้นพี่ไม่คว้าโอกาสไว้ และตั้งใจทำให้ดีที่สุด แม้ไม่ใช่สิ่งที่พี่ถนัดเลย แต่พี่ก็พยายามจนสำเร็จ พี่คงไม่มีโอกาสในวันนี้” พลพล พงษ์แพทย์ (แบด)

#ทีมครูหมีอ้วน 

เด็กจิตรกรรม คลอง6 ฝากมาให้ติดให้รุ่นน้องดู ขอบคุณครับ พี่ปลื้ม สีน้ำมันชิ้นแรกที่หัดเขียน น้ำตาไหล…..เขียนสวยกว่าครู ฮ่าๆ #ถ้ำครูหมีอ้วน

Forest’s Friends Project เป็นโครงการจัดโดยกลุ่มใบไม้โดยที่ ครูหมี พาเด็กๆไปร่วมกิจกรรม ดูนก ดูแมลง ดูสายน้ำ นั่งซึมซับธรรมชาติ เปื้อนดิน เปื้อนฝุ่น ตากแดด ตากฝน ร้อน หิว เหนื่อย…….เพื่ออะไร?

ความเข้าใจในความงามของธรรมชาติที่ เป็นความจริงที่ทำให้เรามีชีวิตที่มีความสุขอย่างแท้จริง ถึงแม้จะสู้นอนในห้องแอร์เย็นๆ มีสารคดีให้ดูก็น่าจะสบายกว่า จริงครับ สบายกว่า แต่มันก็ไม่ได้จริงตลอดไป ลองนอนอยู่ในห้องแอร์และดูทีวีไปสัก 7 วันผมเชื่อว่าทุกคนก็เบื่อหน่ายกับชีวิตและลุกขึ้นมาทำอะไร อยู่ดี…..

การออกมาพบ “ความจริง” ฝุ่นจริงๆ ฝนจริงๆ แดดจริงๆ นก แมลง สัตว์จริงๆ ด้วยตนเอง มันย่อมมี “ความหมาย” มากกว่าอยู่ในทีวี ผิวหนังได้สัมผัสอากาศ กลิ่นที่ได้ตอนตอนเวลานั้น ภาพที่ได้เห็นจากสายตาตัวเอง เสียงที่ได้ยินชัดจากธรรมชาติจริงๆ มันอธิบายไม่ได้ด้วยคำพูดนอกจากมันพบเจอด้วยตนเอง……เมื่อซึมซับได้ถึงระยะเวลาที่พอควร เราจะเข้าใจใน “ความงาม” ของธรรมชาติเอง……..

ครูหมีอ้วน
กลุ่มใบไม้

ถ้าใครเป็นสายมังงะจ๋าๆ จะรู้ว่าการที่นักเขียนการ์ตูนสักเรื่องแล้ว ตัวการ์ตูนั้นหล่านั้นได้ถูกนำไปทำเป็นฟิกเกอร์ขายแฟนคลับ (และถูกนำไปทำอนิเมะ) คือที่สุดของความสำเร็จ ความภูมิใจของนักเขียนการ์ตูนเหมือนมังงะเรื่องบาคุมัง วันนี้ผมทำความฝันของผมสำเร็จไปอีก 1 อย่างได้เรียนรู้วิธีทำ ขั้นตอน ประสานงานฝ่ายผลิต การรอคอย!!! หลังจากนี้เป็นขั้นตอนการทำมือของตัวผมเอง ใช้เวลาอีกเป็นเดือนๆ ในการ Design ส่วนต่างๆ ในการนำออกสู่สายตา เป็น limited edition ถ้าผ่านไปได้ด้วยดีและมีทุนอีกครั้งค่อยว่ากันต่อ
#ครูหมีอ้วน #Arttoys 

โลกใบนี้มีอะไรให้ค้นหามากมาย ทุกสิ่งล้วนแล้วแต่เป็นประสบการณ์ชีวิตที่พวกเธอจะต้องค้นหาหลักในการดำเนินดำรงชีวิตของตนเองและอยู่ด้วยกันอย่างพอดี ของครูหมี ค้นพบว่า

ความงาม : ช่วยรักษาเยียวยา จิตใจ

ความจริง : ช่วยให้ดำเนินชีวิตได้อย่างพอดี

ความหมาย : สิ่งที่กระทำไปล้วนแล้วแต่มีความตั้งใจดีและยั่งยืน

ค่ายเปิดโลกธรรมชาติForest’s Friends Project #wearebaimai

#forestfriendsproject2024

#กลุ่มใบไม้

ขอบคุณ กลุ่มใบไม้ ที่มอบโอกาสที่แสนวิเศษในเวลาที่ต้องการพลังงานในการดำเนินชีวิตต่อไปมากๆครับ

#ธรรมชาติสร้างศิลปะศิลปะสร้างคน

#ครูหมีอ้วน

Prototype #Arttoys #ครูหมีอ้วน

ศิลปะสวยไม่สวย ไม่ใช่สิ่งที่ต้องเป็นตัววัดความสำเร็จ บางทีเป็นยาขมของเด็กด้วยซ้ำเมื่อกลัวไม่สวย ความสุข รอยยิ้ม ของคนสร้างงานตั้งหากที่สำคัญที่สุด #ทีมครูหมีอ้วน #ชุมนุมเด็กศิลป์ #ปั้นของจิ๋ว

พาเด็กๆ มาเรียนรู้ ผ่อนคลาย สร้างสรรค์งานศิลปะบ้าง